Chess is hard: CSV K1-KING

In de tweede ronde van de KNSB competitie moest het eerste tegen het sterke KING uit Tilburg. Nu zijn sinds de nieuwe opzet van de KNSB competitie alle tweede-klasseteams erg sterk, dus we mogen aan de bak dit seizoen.

In dat licht verliep de wedstrijd eigenlijk best gunstig, al vergaloppeerde een wat ziekige Mark T zich snel na de opening: in plaats van met zwart iets beter te komen staan, draaide hij de zetten om en gaf een stuk weg. Verder waren er een paar oude-mannenremises en een mooie winstpartij voor ons jongste teamlid Vince. Zo stond het even 2.5-2.5, maar Vinces broer Brett stond nogal beroerd, dus hielden we de partijen van Léon en Reinoud over met een stand 2.5-3.5.

De partij van Léon leek met een eindspel van paard tegen loper redelijk in evenwicht, terwijl Reinoud op zet 13 nog 13 minuten op de klok over had, en dus al een zet of twintig een soort rapid moest spelen terwijl zijn tegenstander alle tijd van de wereld had. Dat deed Reinoud echter zo goed, dat hij inmiddels veel beter/gewonnen stond, en nu ook meer tijd op de klok had. Zo leek een nette 4-4 aanstaande.

Toen gebeurde echter weer zoiets waarom je eigenlijk nooit teamleider moet worden. Léons partij was ineens afgelopen. Remise dus, dacht ik. Maar nee, Léons tegenstander had zich pas echt vergaloppeerd: hij had zijn paard midden op het bord laten insluiten, en gaf pardoes op. Net toen ik besefte dat we misschien wel gingen winnen, liet Reinoud een stap-4 matgrapje toe en moest híj plotseling opgeven. Zo verloren we alsnog. Chess is hard, met name voor een teamleider.