Met een 50% score uit 3 wedstrijden togen we op 16 oktober naar Gouda. Klinkt u wellicht als niks-aan-de-hand in de oren, maar met het absurde degradatieregime in de tweede klasse dit jaar, ging het om een belangrijke pot. En dat tegen een van de sterkste teams uit de poule, waar we vorig jaar weliswaar net van hadden gewonnen, maar toen was hun kopman IM Scheeren er niet bij. Dit jaar wel, maar wij waren ook een keer op volle oorlogssterkte. Ik heb al eerder gezegd dat wij ons zeker moeten kunnen handhaven als we vaak genoeg met onze basis kunnen aantreden, en dat bleek ook in deze pot.
Jeffrey had een dubbel ongewone dag: hij kwam op tijd, en was als eerste klaar. In de tussentijd had hij weer op schijnbaar eenvoudige wijze het quasi-actieve spel van zijn tegenstander gedemonteerd: 1-0.
Mijn naamgenoot was wel te laat, en bleek later eigenlijk wat ziekjes. Hij besloot daarom snel alles-of-niets te spelen met wit. Zoals wel vaker op dit niveau, bleek dat dan verrassend snel tot remise te leiden. Mark kon zo wel lekker snel zijn bed opzoeken, in de wetenschap dat hij het team goed geholpen had.
Over Reinoud maakte ik me wat zorgen: hij koos voor een scherpe opening, maar toen ik langs de borden liep, zag ik dat zn tegenstander nog nauwelijks had nagedacht, en hijzelf al ruim een half uur. Later bleek dat juist zijn tegenstander van de theorie was afgeweken, en dat Reinoud tijd had geïnvesteerd om hier op de juiste wijze op te reageren. Dat lukte, en Reinoud won tamelijk eenvoudig.
Zo stond het al 2.5-0.5 voor ons, en had ik wat prettige afleiding van mijn eigen partij. Ik stond al sinds de opening erg gedrongen, en mijn tegenstander wikkelde vakkundig af naar een duidelijk beter eindspel. Dat speelde hij echter te aarzelend, zodat ik de gelegenheid kreeg mijn toren te activeren en alsnog een halfje te scoren.
Zo kon ik in de tijdnoodfase nog even de teamleider uithangen. Het enige dat ik overigens hoefde te doen, was akkoord gaan met Jessica’s voorstel om remise aan te nemen. Ze keek tegen een onoverzichtelijke stelling aan met weinig tijd, en wilde geen risico nemen. Gezien de stand was dat een goed idee: 3.5-1.5 inmiddels.
De drie resterende borden vormden zeker geen uitgemaakte zaak: drie keer een minder eindspel voor ons. Bij Paul ging het het hardst: het toreneindspel met een pion minder bleek een keer geen remise.
Léon speelde aan bord 2 tegen IM Peter Scheeren, die ons in de tijd dat wij allen nog talentvolle jeugdspelers waren, altijd zo bemoedigend toelachte vanaf pagina 1 van het bondsblad Jeugdschaak. Nu zijn we groot en niet meer zo talentvol, maar wel ervaren, en zo kwam Léon met zwart uitstekend uit de opening. Een IM laat zich echter niet zomaar vangen, en Scheeren wist de kansen in het late middenspel aardig te keren. Maar dit toreneindspel met een pion minder wist Léon wel remise te houden.
Resteerde Jan-Peter, onze quasi-invaller, die voor de tweede keer dit seizoen stuitte op het sterkste lid van de familie Evengroen. Ook hij keek tegen een minder eindspel aan (als u heeft meegeteld: het vierde voor CSV in deze wedstrijd), en deze leek me wel over het randje van verloren. Maar JP is in dit soort stellingen op zn best, rechtte de rug, rekende hard, en profiteerde van het feit dat zn tegenstander weliswaar een loper tegen een paard had, en een pluspion, maar ook een randpion van de verkeerde kleur, en hield wederom remise.
Zo haalden we 1.5 punt uit 4 mindere eindspelen en gaan we de winterstop in met twee uiterst belangrijke wedstrijdpunten extra. In februari komen de Amsterdam Beserkers op bezoek. Anders dan hun naam suggereert, is dat niet online, maar gewoon in Capelle.
Gefeliciteerd met de overwinning en wederom dank voor een mooi wedstrijdverslag!
Verslag van Messemaker. https://www.messemaker-1847.nl/wp/messemakers-knsb-team-1-verliest-opnieuw-en-komt-nu-in-de-gevarenzone/