Boekenberg te steil voor CSV

Op 7 oktober togen we voor de tweede ronde van de KNSB competitie naar Spijkenisse, dat nog steeds in de al jaren vertrouwde Boekenberg speelt. Het zou een tamelijk kansloze missie blijken te zijn.

Zelf verloor ik snel van een invaller aan Spijkenisse-zijde. Ik zou eigenlijk helemaal niet spelen vanwege een dubbele jetlag, maar de voorziene invaller moest zich last minute ziek melden, en helaas is het vinden van een invaller op zo’n korte termijn binnen onze club erg lastig. Ik was overigens niet eens de eerste die verloor: mijn naamgenoot aan bord 2 leek ook niet helemaal scherp en liet vlak na de opening een dubbele dame toe. 2-0 achter dus.

Van de overige stellingen zagen alleen die van Léon en Roel er positief uit. Laatstgenoemde stond een vracht materiaal voor die zijn tegenstander kennelijk geofferd had, en had zelfs enige tegendreiging tegen de vijandelijke koning. Jessica stond gewoon slecht en verloor ook vrij kansloos. Reinoud hielp ons op het scorebord met een degelijke remise. (3.5-0.5).

Gezegd moet worden dat de vier resterende Capellenaren hun rug rechtten en het nog een tijdje spannend hielden. Léon won langzaam maar zeker. Helaas liet Roel zijn voordeel glippen, en mocht hij nog blij zijn dat zijn tegenstander niet zag hoe hij het eindspel kon winnen. Paul had een pluspion in het toreneindspel, maar zoals bekend is dat geen garantie op de winst. Daarmee was het 4.5-2.5 en de wedstrijd dus beslist. Zoals meestal was Jeffrey als enige nog bezig. Normaal wint hij dan ook, maar op deze Capelse off-day ging de winst naar zijn tegenstander.

De plaatselijke horeca vond het door ons vertoonde spel zo erbarmelijk dat we in drie achtereenvolgende restaurants werden geweigerd, zogenaamd wegens personeelstekort. De Italiaan die zijn hand over zijn hart streek en ons in zijn filiaal liet eten, zal dat in het vervolg ook wel laten, aangezien een aantal teamgenoten om ananas op de pizza verzochten. Het zorgde nog wel voor enige opklaringen in de sfeer, net als de ontdekking dat we nu weliswaar op een degradatieplaats staan, maar tevens gedeeld eerste. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.