(door Jan-Peter Bogers)
Het eerste RSB-team mocht in de 2e ronde van de Hoofdklasse aantreden tegen Charlois Europoort 1. In een knus zaaltje op een sportcomplex, waar jeu de boule en vogels kijken vaker plaatsvinden dan schaken, als we alle posters en uitslagen aan de muur mochten geloven. Een rustig zaaltje ook, want naast de twee strijdende teams was er nog slechts een handvol andere spelers van Charlois aanwezig. Wij traden aan zonder Thijs, Mark V, Jessica en Ton, dus zeker niet op zijn sterkst, maar des te gemotiveerder! Het werd een avond met pieken en dalen, maar u mag zelf als lezer bepalen wat onder wat valt…
Nog voordat ik mijn naam op het notatieformulier had ingevuld, nog peinzend over wat de datum ook alweer was en de stukken nog even rechtzettend, hoorde ik al wat rumoer aan mijn linkerzijde. Aan bord 2 speelde Paul met zwart tegen Michel de Wit. Ook daar leek nog geen zet gespeeld. Toch…?? Jawel dus!! Er bleken al 3 zetten gespeeld, de remise was reeds beklonken en de stukken alweer teruggezet. Niet eens een grootmeesterlijke zettenherhaling, gewoon een remiseaanbod van vriend tot vriend. En flux vertrokken zij voor een biertje en de rest moest het maar uitvechten: 0,5-0,5.
Ook Mark T (wit aan bord 3) kreeg binnen het uur op de 18e zet remise aangeboden. De stelling was redelijk in evenwicht, al leek Mark wel een heel klein plusje te hebben. Aannemen van het aanbod was echter sowieso niet aan de orde, omdat er zich op sommige andere borden al nare taferelen aan het afspelen waren. Derk had met wit aan bord 1 zijn witte velden verwaarloosd wat hem al snel een stuk kostte. Zijn jonge, talentvolle tegenstander maakte het moeiteloos af. Thomas had met zwart aan bord 8 een pion gewonnen. Ik heb eigenlijk niet gezien of het een foutje was van zijn tegenstander of een offer. Het leek goed voor Thomas, alleen kreeg hij snel ruimtenadeel, er kwam een witte pion op d6, later zelfs op e7 en er was geen houden aan. En zo stonden we 0,5-2,5 achter.
Toch was er nog geen reden voor paniek. In eerste instantie vertrouwde ik de stelling van Roel (zwart aan bord 4) niet helemaal. Tegenstander Cor de Wit had zijn toren en dame op de zwarte koningsvleugel gericht, terwijl Roel’s potentiële verdedigers op de damevleugel stonden. Roel kon echter breken in het centrum, zijn stukken activeren en een belangrijk pionnetje op e5 winnen. Daarmee was de angel wel uit de witte aanval. Roel maakte het rustig af: 1,5-2,5.
Arjan ging met wit aan bord 7 voor een traditioneel stukoffer op g5. Ik zag niet hoe hij verder kon komen, maar blijkbaar had hij toch genoeg druk, want zijn tegenstander moest een kwaliteit teruggeven, terwijl Arjan de aanval behield. Het zag er hoopvol uit. Het was echter moeilijk om nieuwe stukken aan te voeren. Arjan’s tegenstander verdedigde stug en toen hij dameruil wist af te dwingen, was de resterende stelling voor ons verloren: 1,5-3,5.
Walter had de hele partij actief spel met zwart aan bord 6, maar wel een erg zwak pionnetje op e6. Dus ja, wat doe je dan? Gewoon dat e-pionnetje weggeven! Met zijn sterke loperpaar dat door de hele stelling heen x-rayde , open lijnen voor de torens en een gecentraliseerde dame was er geen houden aan voor wit. Een fraaie overwinning voor Walter, die ons een beetje terug in de wedstrijd bracht: 2,5-3,5.
Maar ja, die resterende partijen…
Ik had met wit aan bord 5 steeds wat actiever spel, maar daar had ik wel mijn pionnenstructuur voor opgeofferd. Net als Mark wilde ik vanwege het wedstrijdverloop op winst spelen, alleen was dat in mijn stelling misschien niet heel verantwoord. Mijn voordeel werd minder, het werd een regelrecht zooitje en nadat de klok er spontaan mee was gestopt, met allebei nog 3 minuten, en de wedstrijdleider op een nieuwe klok ons allebei 4 minuten gaf, ontstond onderstaande stelling. Tot daar heb ik genoteerd.
Zwart kwam binnen met beide paarden en ik heb daar slechte ervaring mee in tijdnood: er ontstaat altijd wel ergens een familieschaakje. Echter, met een toren op een zwart veld en de koning op een wit veld, kan het niet mis gaan en ik drong op de een of andere wonderlijke manier via e2-d3-e4-f5 en e6 de zwarte stelling binnen om mijn pion te ondersteunen. Ik dacht nog even dat ik ging winnen. De lichte stukken werden geruild, ik promoveerde als eerste en won de zwarte toren, maar zwart pikte eerst nog al mijn pionnen in. In deze stelling herhaalden we zetten en werd het remise: 3-4 achter.
Die remise leek gunstig voor Charlois. Weliswaar had Mark zijn winstpoging erg goed vormgegeven: eerst een zwakte creëren op de damevleugel, waardoor zwart kwam behoorlijk vast kwam te staan. Daarna een opening creëren op de koningsvleugel, waardoor Mark’s koning aan de wandel kon. En… afmaken! Helaas koos zijn tegenstander terecht voor een actieve verdediging. Mark kwam er steeds net niet doorheen en er kwam een toreneindspel op het bord met alleen nog een h-pion voor Mark: een theoretische remise. En zijn tegenstander verdedigde goed. Maar zo’n eindspel blijft tricky tot het eind en zo’n avond is lang. Na het constant goed te hebben gedaan, verslikte zwart zich in onderstaande stelling:
Zwart speelde hier Ke8?? en na Tf6 is het opeens gewonnen….!! Er dreigt immers Tg6 gevolgd door Kg7 en de h-pion loopt door. Mark keek tevreden, zijn tegenstander schrok zich een hoedje en de omstanders, zowel die van Charlois als van CSV zagen de einduitslag veranderen. Het ging verder met 1… Ke8 2. Tf6 Ke7 3. Tg6 Ta1 4. Kg7 en zwart ging door zijn vlag. Einduitslag 4-4!!!
En toen… zat ik thuis dit verslag te maken (ik kan toch nooit meteen slapen na een wedstrijd), probeerde ik me de stelling van Mark te herinneren en ontdekte ik om 2 uur ’s nachts dat het helemaal niet verloren was??!! Had ik de goede stelling? Schuiven met stukken leverde niets anders op dan remisestellingen. ’s Ochtends meteen bij Mark gecheckt en die had het ook ontdekt. De stelling klopt en het is nog steeds remise, want Tg6 is geen echte dreiging!! Hadden we allemaal, spelers van 1900 tot 2100+, gemist. Immers: 1… Ke8 2. Tf6 Ke7 3. Tg6 Tf2 en er is niets aan de hand. Na Kg7 kan zwart allemaal schaakjes blijven geven. Wat een wedstrijd, wat een einde, wat een pieken en dalen! Zijn we goed weggekomen? Misschien, al denk ik dat over alle partijen gezien 4-4- best een terechte uitslag was. Op naar de volgende!