Nipte nederlaag op heilige grond

Aan het begin van de week bereikten mij als teamleider twee berichten.

De ene was zorgelijk: onze sterspeelster Jessica, de motor achter onze promotie van vorig jaar, was grieperig. Wat zouden wij zonder haar moeten? Gelukkig bleek Jan-Peter bereid om voor de zoveelste keer “in te vallen”.
De andere was bijzonder: voor een keer zouden wij qua speellocatie uitwijken naar wat voor CSV gerust heilige grond genoemd mag worden: De Gaarde, of De Oosterkerk, zoals men de kerk tegenwoordig noemt. Vele teamleden hebben hier in hun jeugd gespeeld, in de tijd waarin CSV opkwam in de vaart der volkeren, en zelfs een jaar… maar laat ik hier niet steeds weer over beginnen.

Waar wij weer de weg omhoog hebben gevonden, troffen we in BSG een opponent met een nog roemruchter verleden, maar het heden leverde vorig jaar een degradatie op en zo troffen wij elkaar naar mijn weten voor het eerst in de tweede klasse KNSB.

Zelf was ik vorig jaar toch minstens een hulpmotor bij de promotie, maar dit jaar is er wat zand in gekomen. Met zwart dacht ik even in de opening wederom gemove-ordered te zijn, maar het viel allemaal erg mee en al snel was de stelling erg vervlakt en kozen mijn naamgenoot en ik ervoor de vrede te tekenen.

Mark had in de opening in zijn bekende stijl zijn tegenstander een stuk aangeboden. Die liet m wijselijk staan en schoof het centrum dicht, waarna een spannende strijd ontstond, aan het eind waarvan een petite combinaison de partij besliste. Op zich is dat best gebruikelijk in Marks partijen, maar dit keer was het zijn tegenstander die met een aardig dame-offer mat afdwong.

Dat was een streep door mijn rekening, want we hadden een resultaat bij Mark nodig om kans te maken in de wedstrijd. Zo vond ik Léon en Jan-Peter beiden minder staan. In beide gevallen was dat een foutief oordeel van mijn kant: Léon stond al met al bevredigend, maar ook niet meer dan dat, met een zettenherhaling als logisch resultaat. Ook Jan-Peter dwong remise af, en wel met een torenoffer. Hij keek er vrij wanhopig bij, waardoor hij mij aan het twijfelen zette of hij het offer wel zag, maar zelf had hij steeds de hoop op meer gehad. Mij leek het een logisch resultaat tegen een tegenstander met exact dezelfde rating.

2.5-1.5 achter en ook over de overige borden was ik weinig optimistisch. Zo stond Jeffrey 2 pionnen achter. Oh, wacht, Jeffrey stond een stuk voor. Dat gaf de burger moed. En dan kreeg Paul, die al de hele partij probeerde te bewijzen dat zijn tegenstander niet genoeg compensatie voor de geofferde pion had, ineens de partij middels een blunder in de schoot geworpen. Voor Paul een bestendiging van zijn 100% score, en ook voor ons een opsteker.

Helaas verloren Roel en Reinoud snel achter elkaar hun partijen. Roel had lang strijd geleverd tegen een op papier sterkere tegenstander, maar maakte toch ergens een defensieve fout. Reinoud was juist in het offensief, maar zijn paard stond op de damevleugel in plaats van op de koningsvleugel en dat gaf de doorslag in zijn nadeel.

Daarmee kreeg onze rentree in Oostgaarde geen gouden rand, al schoof Jeffrey zijn voordeel uiteindelijk vakkundig naar de overwinning. We gaan dit seizoen waarschijnlijk dus niet meedoen om de titel. Nu is het zaak de achtste plaats uit zicht te houden. Als Jessica weer op toeren komt, maak ik me daar vooralsnog geen zorgen over!