Het eerste team heeft in de laatste en beslissende wedstrijd het kampioenschap in de eerste klasse veilig gesteld met een 5,5 – 2,5 overwinning tegen Dordrecht 2.
Op rating waren we in deze poule favoriet. Tot de vorige wedstrijd ging alles ook volgens verwachting. Maar in de vorige wedstrijd tegen Barendrecht-IJsselmonde ging bijna alles mis wat er mis kon gaan en stonden we aan het eind van de avond met lege handen. Dat betekende dat we de laatste wedstrijd nog flink aan de bak moesten.
Op dinsdagavond (gelukkig de dag voor koningsdag!) togen we dan ook, zonder invallers, naar Dordrecht. Hieronder een verslag per bord.
Paul (winst bord 1) bleef vanuit de opening steeds iets beter staan. Op een gegeven moment greep zijn tegenstander mis waardoor Paul met een combinatie materiaal en later de partij kon winnen.
Mark (remise bord 2) kwam in de opening onder druk te staan en moest alle zeilen bijzetten om het hoofd boven water te houden. Dat lukte uiteindelijk.
Jessica (remise bord 3):
Ik kwam goed uit de opening en kon vrij snel na een fout van de tegenstander een kwaliteit winnen. Daar kwam later een pion bij. Hij had wel het loperpaar en op een bepaald moment besloot ik in te gaan op de mogelijkheid om de kwaliteit terug te geven en het eindspel met 2 pionnen meer in te gaan. Zelfs Stockfish vond dat geen slechte keuze. De hele partij zo’n beetje op +7 gestaan. Volgens de engine ook eigenlijk best goed gespeeld, maar toch onder invloed van de klok het paardeneindspel met 2 pionnen meer laten glippen. Dat doet wel pijn, moet ik zeggen.
Waren wel weer uitermate sympathieke tegenstanders en die knusse indeling met een lange tafel waar we allemaal zo gezellig schouder aan schouder zaten vond ik heel geslaagd. Moeten we bij CSV ook doen. Doet me ook weer een beetje terugdenken aan die goeie ouwe tijd toen ik nog in de frikadellenfabriek werkte en we partysnacks moesten inpakken. Als je te langzaam was hing je op schoot bij je buur om toch nog je 5 bevroren bitterballen in het bakje te doen, voordat die van de band af rolde, terwijl ondertussen je rechterbuur bij jou op schoot hing om nog snel de mini-hamburgertjes in een bakje te proppen. Wat zou ik graag gehad hebben dat Jan-Peter, die rechts van mij zat, even over mij heen kwam hangen om de juiste zet in het paarden eindspel uit te voeren.
Jan-Peter (winst bord 4):
Jan-Peter speelde vanuit de opening meteen op winst met zwart. Naar eigen zeggen was zijn spel niet zozeer correct, maar wel dynamisch. Daardoor moest zijn tegenstander steeds bij de les blijven. Die deed dat heel lang heel goed, maar koos aan het einde van de avond toch voor een verkeerde afwikkeling. Het resterende toreneindspel was een kolfje naar de hand van Jan-Peter.
Roel (winst bord 5):
In een konings Indiër had ik op de damevleugel veel ruimtevoordeel en actieve stukken. Mijn tegenstander maakte de strategische fout om a6 en b5 te spelen. Dat gaf mij aanknopingspunten. Door b4 en vervolgens a4 te spelen kwam zwart te laat om acties op de koningsvleugel te starten. De volgende stelling (een zet of 8 later) zegt voldoende.
Walter (remise bord 6):
Ik kwam met zwart goed uit de opening (Siciliaans met 3. c3), met actieve stukken en een passed pawn op e3. Zo’n 20 zetten lang geeft de engine een voordeel voor zwart van rond de 0,5 aan. Om dit voordeel uit de buiten probeerde ik -met beiden met minder dan 5 minuten op de klok- een en ander te forceren, maar dat pakte zoals wel vaker verkeerd uit. Mijn tegenstander kon afwikkelen naar een toreneindspel met 2 pionnen meer, maar gelukkig was het nu zijn beurt om het verkeerd aan te pakken. Hij bood mij de gelegenheid torens ruilen, waarna we beiden promoveerden en ik, omdat ik dat het eerst deed, door middel van eeuwig schaak toch nog een halfje kon scoren.
Thomas (winst bord 7):
Ik vond mijn partij behoorlijk lastig. Mijn tegenstander met zwart kreeg al vroeg het loperpaar in ruil voor een giga-centrum met pionnen op o.a. b3, c4, d4, e4 en f4. Toch stond dat enorme centrum constant onder druk. Daarnaast speelde mijn tegenstander zijn eerste 20 zetten in 15 minuten. Het was duidelijk dat hij wist wat hij deed. Hij heeft dit type stelling dit jaar waarschijnlijk heel wat vaker op het bord gehad, want ik zag achteraf dat hij bij de RSB al zijn acht partijen met zwart heeft gespeeld.
Hoewel het hem uiteindelijk lukte het centrum open te breken en zijn lopers op b7 en g7 te activeren, speelde hij wellicht iets te veel voorbereidende zetten. Ik was ondertussen achter een zwakke pion op a5 aangegaan, wat volgens de computer ook je reinste tempoverlies was.
Het kantelpunt kwam toen zwart bij een koningsaanval de juiste voortzetting niet vond. Nadat ik namelijk met mijn paard zijn twee toren en dame had aangevallen, kon hij eerst zijn dame redden met een matdreiging en had hij vervolgens zijn torens in kunnen laten staan door de loper van g7 via f6 naar h4 te loodsen. Die manoeuvre misten wij beiden en ik kwam een redelijk veilige kwaliteit voor te staan. Er zaten nog wat tactiekjes in, maar vanaf dat moment waren Stockfish en ik behoorlijk tevreden over mijn spel.
Rob (verlies bord 8) besloot ’s nachts thuis zijn verliespartij nog even door de engine te halen….met als gevolg een slechte nachtrust…:
Vanuit de Stonewall kwam ik volgens mij best goed te staan. Tegenstander speelde Ph3 en daarbij had ik al zoiets van; die knol staat niet waar die moet staan. Ik koos voor een pionoffer omdat ik met g7-g5 een doorbraak wilde forceren en dacht dat mijn pion op f5 daarbij een welkome ondersteuning was. Tegenstander kwam steeds verder in tijdnood en ik bleef loeren op de open g lijn. Toen hij zijn paard van h3 naar g1 speelde was het moment daar en idd geeft de engine ook ruim voordeel aan vanaf dat moment. Echter ging ik teveel mee in de tijdnood van mijn tegenstander, begon mee te vluggeren en liet toe dat hij mijn a lijn kon openen waardoor er prompt een toren met schaak binnen kon komen. Daarna volgde er een hoop verkeerde afruil momenten en verdween mijn aanval als sneeuw voor de zon, inclusief de partij.
Al met al een fraaie overwinning! Omdat we de volgende dag toch vrij waren, wilden we het nog even gaan vieren bij een hamburgerrestaurant. De file voor de drive-Inn was echter dusdanig lang dat we het feestje maar even uitgesteld hebben….
Volgend jaar mogen we het in de heel sterke hoofdklasse gaan proberen.