Laat ik het zo zeggen…. Ik heb als teamleider het laatste half uur van een wedstrijd wel eens makkelijker rondgelopen in een speelzaal. Maar uiteindelijk ben ik dolblij met de 2 punten die we er uitgesleept hebben. De wedstrijd dan maar?
Na een winterslaap van ruim anderhalf jaar mocht het eerste RSB-team eindelijk weer aantreden. Vergeleken met de vorige campagne zijn er wel enige mutaties in het team te vinden, zo is Jaap Rusch (hoop dat hij de corona tijd goed doorstaan heeft) er niet bij en kon Ton Dulk helaas ook niet meespelen dit jaar. Daar tegenover staat de komst van oud NL-kampioene Jessica Harmsen-Derksen, die plots besefte hoe ze dat vreselijk leuk spelletje toch wel heel erg gemist had en ook Arjan Terlouw en Thomas Herrewijn besloten van team te wisselen zodat die laatstgenoemde nu onze rangen versterkt heeft.
Ook de competitie zelf is enigszins gedevalueerd aangezien nog niet alle verenigingen zijn hersteld van alle corona ellende. Dit betekent dat we nu in poules van 6 spelen, met maar 5 wedstrijden, wat in ons geval gelukkig 3 thuis en 2 uitwedstrijden op donderdagavond oplevert. Nu vinden de meeste spelers van CSV dat helemaal niet zo erg, zeker als vervelende uitwedstrijden daardoor van het programma verdwijnen. En voor mij is het ook niet ongunstig, omdat het wat makkelijker is om sterke spelers te verleiden tot het meespelen (ach joh het is maar een paar keer op een heel jaar). Waardoor we deze wedstrijd gelukkig in vrijwel de sterkste opstelling konden beginnen.
Die wedstrijd begon echter een stuk later dan gepland, en dat heeft alles te maken met het feit dat wij als vereniging gelukkig heel goed door de coronatijd gekomen zijn. Sterker nog; we zijn zelfs flink gegroeid waarbij we vele nieuwe gezichten hebben mogen verwelkomen. Probleem is echter dat als je naast 8 tafels voor een bondswedstrijd, ook nog 14 partijen in de interne competitie moet faciliteren het aantal beschikbare tafels plots niet afdoende blijkt te zijn. Ook de ruimte zelf blijkt plots wat krap te zijn, en ik ben heel erg blij dat we dit jaar op geen enkele vrijdag twee bondswedstrijden hebben. Maar rond 20.30 was alles geregeld en konden we beginnen.
Een begin trouwens dat alleraardigst was, op bord 1 had Paul een stelling verkregen die hem gewoon wel lekker ligt. Op bord 2 had Marc ook aardig wat druk ontwikkeld, op bord 3 pleegde Mark een bekend kwaliteitsoffer (T x Pc3) om de witte damesvleugel vleugellam te maken. Roel op bord 4 stond prima, op bord 5 had JP zich denk ik ergens verslikt want stond een pionnetje achter maar ik had goede hoop dat hij wellicht de vijandelijke a pion kon oppikken. Op bord 6 kreeg Jessica de doorschuifvariant van het Frans tegen zich en had de wat bekende problemen met druk op b2 zodat haar stukken wat lastig in het spel kwamen (ik vind het persoonlijk vreselijk). Walter op bord 7 had een, voor mij zeker, onoverzichtelijke stelling, maar daar houdt hij wel van. En op bord 8 was Thomas druk bezig zich behoorlijk wat ruimtevoordeel te verschaffen.
Zo dook ik behoorlijk tevreden achter mijn eigen partij, en zat nog niet goed en wel achter mijn bord toen de eerste partij al achter de rug was. De tegenstander van Marc Trimp zag een aanval over het hoofd en verloor pardoes een stuk waarop hij opgaf (1-0). Best wel lekker voor Marc, die vorig jaar vaak erg vermoeid achter het bord zat wat hem veel punten heeft gekost. Dit keer oogde hij fris en fruitig. Marc was ook erg overtuigd van de stand op de rest van de borden en voorspelde me zelfs een 7-1 (nou ok misschien 6-2). Daarop besloot ik nogmaals een rondje te doen; Paul op bord 1 stond ondertussen een kwaliteit voor, en ik zag dat hij druk bezig was het paard van zijn tegenstander in te sluiten die alle zeilen bij moest zetten het stuk niet te verliezen. Op bord 3 had Mark inderdaad aardig wat druk verkregen op de vijandelijke c-lijn en probeerde zijn tegenstander met afruil die druk wat te verlichten. Roel stond gewoon nog steeds erg lekker, dus daar snapte ik het optimisme ook. Jan-Peter op bord 5 stond nog steeds die pion achter, en mijn hoop dat hij de a pion kon winnen vervloog ondertussen ook. Op bord 6 had Jessica 4 pionnen voor een stuk verkregen en maakte zich op voor een pionnenopmars. Walter had nog steeds een partij die alle kanten opvloog, en Thomas had zo ongelooflijk veel ruimtevoordeel dat hij zijn tegenstander behoorlijke hoofdbrekens gaf en zeeën van tijd verbruikte. Dus dat optimisme van hem snapte ik wel.
Toen brak echter het tijdspook aan, en die was ons in dit geval niet bepaald gunstig gestemd. Om 23.05 besloten Mark en zijn tegenstander tot remise aangezien er na alle afruil te weinig mogelijkheden overbleven om de druk nog verder op te voeren en zo de witte damesstelling te verpulveren. Een tijdje later won Paul inderdaad op bord 1, maar daar hield het goede nieuws wel zo’n beetje mee op. Roel was helaas ook in aardig wat problemen gekomen, zwart had een pion op h3 gekregen en met alle zwakke witte velden moest hij knokken om ervoor te zorgen dat hij geen mat op g2 ging. Hij probeerde nog wel wat op de 7e rij maar zwart kon dit makkelijk pareren, waarop Roel helaas moest opgeven (2 ½ – 1 ½). We zijn ondertussen diep in de tijdnoodfase terecht gekomen met nog 4 partijen aan de gang, en ook al staan we beter aan bord 8 (Thomas) en bord 6 (Jessica) toch heb ik er nog geen vertrouwen in. Gelukkig lukte het Jan-Peter om ondanks zijn pion achterstand toch een remise eruit te slepen, al heb ik geen idee of zijn tegenstander iets gemist heeft. Walter heeft ondertussen ook een aardige tik gekregen van het gebrek aan tijd en moet twee vijandelijke torens in zijn stelling toelaten wat niet meer te repareren is (3-3), en ik vrees voor puntverlies. Jessica heeft namelijk zoveel tijd verbruikt in het zoeken naar een mogelijke winst dat ze nog maar anderhalve minuut over heeft. Die winst zit er vast wel in, maar alle mogelijkheden doorrekenen in anderhalve minuut is wat veel gevraagd als je net weer begonnen bent. Ze springt dan ook op, en vraagt of ze op drie keer dezelfde stelling (voor de leken onder u remise) mag spelen. In mijn ooghoek zie ik dan net dat Thomas op 8 zijn winnende aanval inzet, dus ik geef haar snel een ja als antwoord. Jessica remise, en Thomas zijn tegenstander moet inderdaad opgeven. Wat de einduitslag van 4 ½ – 3 ½ op het formulier doet belanden; bepaald geen 7 -1 zullen we maar zeggen. Maar op het eind toch een terechte overwinning denk ik. En zo zijn de eerste pasjes in klasse 1A weer gezet, op naar de volgende horde.