U heeft nog een verslag van me tegoed; sterker nog, eigenlijk heeft u nog twee verslagen van mij tegoed, en dus zit ik nu snotterend en hoestend achter mijn pc, want sinds november 2019 is er weinig zinnigs uit mijn pen gevloeid om eerlijk te zijn. Wat betreft de wedstrijd tegen Dordrecht 3 heb ik nog enigszins een excuus. Waar Mark Vermeer zijn eerste opwachting van dit jaar maakte (aangezien Roel van een welverdiende korte vakantie genoot), en erg soepel en snel zijn tegenstander opzij schoof was ik namelijk dit keer zowaar als laatste nog bezig (een unicum in mijn gehele schaak carrière) en dus had ik erg weinig tijd en focus om ook maar iets van de andere borden te zien. Kortom; 5-3 gewonnen. Maar voor de wedstrijd van 7 januari jongstleden in en tegen Sliedrecht gaat dit excuus niet op, aangezien ik mijn plek vrijwillig had opgegeven. Wat mij gelijk een beetje brengt bij de spagaat waarin ik mij als teamleider momenteel bevindt. Ik vind het namelijk heerlijk om in dit team te zitten, of er op wat voor manier dan ook bij betrokken te zijn; mijn beste vrienden spelen erin mee, en geloof me hun niveau is wel degelijk een stimulans om zelf ook uiterst gemotiveerd achter het bord te zitten. Natuurlijk is winnen met schaken een stuk leuker dan verliezen, ook als team. Maar ik blijf toch altijd een verkrampt gevoel houden bij het idee van schaken als teamsport; laat ik het zo zeggen…logisch is het niet. En in dit geval gaat het mij vooral om de lol van spelen in het team om eerlijk te zijn, en is de focus op promotie of het kampioenschap een stuk minder. Dat merk ik ook bij andere leden in het team; Paul en Mark kwamen erbij en zijn zo, naast de trainingen die ze geven, weer betrokken bij de vereniging waar het allemaal begon. Maar toch gingen we met een versterkt team naar Sliedrecht toe, hinkend op twee gedachten; afijn een teamleider in spagaat dus welke niet opgelost is na deze wedstrijd. De wedstrijd dan maar.
U snapt, spelen op 7 januari is niet bepaald een hobby voor velen, waaronder ondergetekende. Niet dat ik wil beweren dat de alcoholdampen van de 1e nog niet opgetrokken zijn, maar op één of andere manier heb ik begin januari altijd het sterke gevoel van een winterstop in mijn hoofd zitten. Kijkend naar het competitieschema van dit jaar heb ik ook menig keer mijn wenkbrauwen gefronst, niet alleen vanwege deze ronde zo kort na de jaarwisseling maar ook vanwege de komende ronde die over 3 weken uitgesmeerd is. Daar was echter bij mijn spelers niets van te merken, keurig om 19.45 was iedereen al binnen en werden de eerste koppen koffie aan de bar besteld. Bij de tegenstander werd echter totaal geen haast gemaakt, zodat de wedstrijd ook niet om 20.00 begon. Laat ik u even een beschrijving geven van onze locatie; schaakvereniging Sliedrecht is de trotse eigenaar van een eigen clublokaal waarin ook de lokale bridge vereniging een plek heeft gevonden. En dus zijn ze ook in het bezit van een eigen bar, inclusief aantrekkelijk barpersoneel en een uitgebreide collectie Belgische bieren. Echter; deze bar is In het speellokaal gevestigd wat toch echt tot aanzienlijk rumoer leidt gedurende de avond waar mijn spelers echter wonderbaarlijk geen of nauwelijks last van hebben gehad. Op papier zijn Sliedrecht en CSV behoorlijk aan elkaar gewaagd, zeker met Mark Vermeer aan bord 1 erbij, de tegenstander had hem gepaard aan de op papier aanzienlijk zwakkere Jurgen de Haan, maar zo makkelijk als Mark in zijn voorgaande partij door de verdediging van zijn tegenstander heen sneed, zo makkelijk ging het deze avond niet.
Na een uur spelen is de volgende situatie ontstaan. Op bord 1 hebben beide spelers gerokeerd, echter naar tegengestelde kanten wat altijd tot een leuke aanvalspartij leidt (normaal gesproken). Op bord 2 heeft Paul een stelling op het bord die hij al eerder in een partij is tegengekomen, dankbaar voor zijn analyse zet hij vervolgens een openingsvalletje op maar helaas voor hem zet zijn tegenstander anders voort. Op bord 3 zit Marc heel relaxed achter zijn bord, dat overigens wel omgedraaid is neergelegd (wit veld in de linkerhoek), aangezien ik hem niet wil storen en het voor mij na dat uur nog steeds onduidelijk is wie nou de wedstrijdleider is laat ik het erbij. Op bord 4 lijkt Roel zich op te maken voor de witte koningsaanval die gaat komen. Op bord 5 gaat Jaap typisch op zijn ‘Jaaps’ voor de aanval met zijn loperpaar. Op bord 6 heeft Walter besloten om het met zwart eens anders aan te pakken, maar niets aan de hand. Arjan op bord 7 staat ook nog gelijk, alleen Hans op bord 8 heeft zich behoorlijk verslikt in Txb7 van zijn tegenstander gevolgd door Lb5+. Nadat hij in de daaropvolgende aanval zijn Dame voor een Toren moet geven vindt Hans het welletjes en kijken we dus helaas tegen een achterstand aan.
Na 2 uur spelen zie ik het volgende zich ontwikkelen op de borden. Mark is bezig zorgvuldig zijn aanval op te zetten, daarbij goed rekenend dat zwart geen tegenkansen krijgt. Op bord 2 staat Paul nog steeds heel gezond en kijkt naar het activeren van zijn beide torens. Op bord 3 zie ik een glimlach bij Marc, die dus gewoon lekker aan het spelen is. Op bord 4 probeert Roel gebruik te maken van het feit dat de witte loper van zijn tegenstander nog niet ontwikkeld is. De aanval van Jaap verzand helaas, en hij wordt gedwongen Dames te ruilen wat niet zo plezierig is aangezien hij een pion heeft gegeven voor die aanval. Op bord 6 zie ik de stelling van Walter en denk erbij: help, dat is gecompliceerd, en ik vrees dat het Walter aardig wat tijd gaat kosten. Op bord 7 wil Arjan het liefst remise aanbieden, wat ik echter wat vroeg vindt en ik vraag hem toch door te spelen.
Rond 23.00 wordt de situatie voor ons nog nijpender. Jaap staat op bord 5 ondertussen 2 pionnen achter en het eindspel wordt steeds simpeler voor zijn tegenstander. Marc leek een fantastische aanval op te bouwen op de zwakke punten in de stelling van zijn tegenstander, maar deze is in staat de Dame van Marc steeds op te jagen, zijn eigen stelling daarbij steeds meer verbeterend. Roel moet op bord 4 o.a. oppassen voor Txc6 van zijn tegenstander. En ook de overige borden zien er niet super uit, waarbij ik op dat moment vrees voor een 3-5 nederlaag.
Een kwartier later vrees ik dat mijn prognose waarheid wordt. Roel is plots heel zwaar in de problemen gekomen. Mark staat een pion voor, maar met mijn beperkte kennis heb ik geen idee of het genoeg is voor de winst. Ook Paul heeft een pion meer, maar heb geen idee of hij die kan behouden. Marc biedt remise aan, omdat hij niet ziet hoe zijn eventuele aanval toch door kan slaan. Jaap vecht ondertussen voor remise met die 2 pionnen achter, Walter heeft een prachtige aanval uit zijn koker getoverd maar erg weinig tijd. En voor mijn gevoel staat Arjan ondertussen aardig aangekrampt.
Als een kwartier later de kruitdampen enigszins zijn opgetrokken blijkt er zich echter een klein wonder te hebben afgespeeld. Op bord 1 heeft Mark de winst binnen gesleept, op bord 2 heeft Paul mij tot noteerder gepromoveerd in zijn partij die in de tijdnood/vlugger fase ruim over de 110 zetten heen gaat maar die hij uiteindelijk wel wint! Op bord 3 heeft Marc inderdaad zijn remise, Roel op bord 4 verliest helaas. Het grootste wonder gebeurt echter op bord 5; waar ik de kansen van Jaap heel slecht had ingeschat ziet hij plots kans om een vrijpion te creëren die zijn tegenstander niet meer kan tegenhouden op het promotieveld en zo wint Jaap! Walter had een pracht aanval, maar kwam in zware tijdnood en verloor helaas. En op bord 7 tenslotte slaagt Arjan er toch in de stelling op remise te houden. Eindstand derhalve 4-4!!
Wat mij nog steeds voor een spagaat stelt: onze grootste tegenstander is nu Erasmus 1 die over een zeer homogeen team beschikken, dankzij deze 4-4 zijn wij echter niet uitgeschakeld voor het kampioenschap. Sliedrecht ontmoet nog Erasmus, en ook wij spelen nog tegen hen in de laatste ronde. Kortom: ik zal nog wel blijven door piekeren maar voor nu overheerst vooral het plezier!
Volgende wedstrijd aanstaande vrijdag om 20.00 in de Voorhof, komt dat zien!