Friday night’s allright

Nee beste lezer, dit keer geen nostalgische overpeinzingen over een gelukkige jeugd gevuld met schaakherinneringen. Ook geen loftrompet over de geweldige prestatie van het roemruchte eerste team in de RSB. En ook geen trainersjargon als; ach elk team heeft wel eens een slechte dag Alhoewel; aan één gedachte kon ik niet ontsnappen toen we op een ijskoude dinsdagavond met het team een achteraf deur binnenstapten in Nieuwerkerk aan den IJssel.

Ik weet nog goed dat er een aantal jaar geleden een serieuze discussie binnen de vereniging is geweest over de vaste speelavond. Zoals u allen weet is die op vrijdagavond, maar dat is serieus onderwerp van discussie geweest. Na het bijwonen van de speelavond van Nieuwerkerk op dinsdag kan ik echter maar één conclusie trekken. Als je als schaakvereniging serieus wilt overleven dan is er maar één optie, en dat is diezelfde vrijdagavond. Gezien ons drukke sociale leven, werk en school kan ik me simpelweg geen andere avond voorstellen waar je als serieus schaker week in, week uit probeert het beste uit jezelf te halen om tegen anderen je krachten te meten, tenzij je al lang en breed gepensioneerd bent of geen andere wekelijkse verplichtingen hebt. Laat staan waar je probeert het voor de jeugd aantrekkelijk te maken om te komen spelen, en bij serieuze interesse in staat bent ze een volwaardige interne competitie aan te bieden. Kunt u het zich al voorstellen, dat u uw zoon of dochter van 13 op een, zeg woensdagavond toestaat om tot 23.30 diep in gepeins verzonken te zijn, terwijl ze de volgende dag een proefwerk hebben? Ik niet..

Maar u kwam hier om een verslag te lezen van de wedstrijd tussen Nieuwerkerk 1 en CSV 1, en niet om naar mijn overpeinzingen te luisteren. De wedstrijd dus: waar ik eigenlijk vrij kort over kan zijn…het was niet best van onze kant. En dan ga ik geen excuses aanvoeren als die vermaledijde doordeweekse avond, of menig medicijnkastje dat voor deze wedstrijd geplunderd is (geen idee of paracetamol op de dopinglijst staat, maar geloof me; meer dan de helft van het team had een aardige hoeveelheid daarvan in zijn bloed zitten), of chronisch slaaptekort aan onze kant. Om 20.00 werd begonnen met een respectvolle minuut stilte voor het overleden Nieuwerkerker erelid Piet van der Jeugd, waarna de strijd op 8 borden los barste. En om 23.40 kon ik als gelukkig teamleider mijn krabbel onder de 3 ½ – 4 ½ overwinning zetten. Er werd door het team dapper gestreden, waarbij ik de fraaie overwinning van Jaap Rusch niet onvermeld wil laten en een dankwoord voor Marc Trimp die eigenlijk in zijn bed had moeten liggen maar desondanks toch besloot in het teambelang achter het bord plaats te nemen. Maar voor het merendeel liepen de Capelle spelers zich stuk op de Nieuwerkerker stellingen waarbij remise uiteindelijk het hoogst haalbare was. Mijn tweede overwinning van het seizoen bleek uiteindelijk genoeg voor de laagst mogelijke overwinning.

Conclusie: we zijn nog steeds in de race, maar als kampioenskandidaat wil ik ons zeker niet profileren. Gelukkig is het ook niet zo duister als één teamlid teleurgesteld opmerkte: degraderen kunnen we gelukkig niet meer. Kortom op naar de volgende wedstrijd op vrijdag 22 november thuis tegen Dordrecht.