Vandaag was onze laatste kans om degradatie af te wenden. En daarom had ondergetekende flink gelobbyd om ondanks volle agenda’s en verminderde schaakambities het sterkste team van dit seizoen op te stellen. En dat was gelukt! De usual suspects waren er weer trouw bij om hun steentje bij te dragen, maar ook enkele toppers die het schaakseizoen (of in sommige gevallen zelfs hun schaakcarrière!) eigenlijk al mentaal hadden afgesloten. Waarmee schrijver dezes op eigen verzoek werd gepromoveerd tot non-playing captain en nagelbijtend langs de borden mocht wandelen; in Eindhoven, potentiële medekandidaat, maar vandaag ook in hun sterkste opstelling van het seizoen (zij: 2189 en wij 2115 als gemiddelde rating).
Het begon helemaal zo gek nog niet. De eerste schermutselingen in de opening verliepen gelijkwaardig, met een klein plusje links, een minnetje rechts, een gedrongen stelling hier en ruimtelijk overwicht daar. Volgens de stand na ruim 2 uur spelen klopt dat ook. Optisch lijken Hans (wit aan 7) en Roel (zwart aan 8) beter te hebben gestaan, maar bij analyse lijkt het toch allemaal binnen de remisemarges te zijn gebleven: 1-1 dus.
Na drieëneenhalf uur ontploft de wedstrijd! We komen 15 seconden lang op voorsprong. Reinoud (zwart aan 6) had eerder een pionnetje geofferd en dat uitmuntend ingeschat. In combinatie met de tijdsdruk van zijn tegenstander zorgde dat ervoor dat diens stelling, te beginnen met zijn pionnenstructuur, instortte. Reinoud komt daarmee op 4 uit 6 en is gedeeld topscorer van ons team! Helaas moet Léon (wit aan 1) 15 seconden later het hoofd buigen. Hij kwam vanuit de opening al onder druk te staan, consolideerde echter en gooide toen de koningsvleugel open. Misschien speelde het gebrek aan wedstrijdritme mee, maar zijn inschatting bleek onjuist en zijn tegenstander, die juist van de gaten op de koningsvleugel wist te profiteren, trok aan het langste eind.
De grootste schok kwam echter op bord 5 waar we de hele tijd de kansen van Ka Chun met wit als goed in hadden geschat. Zijn kansen op de koningsvleugel verdampten echter en hij bleef met een lamme damevleugel over. Opeens was het voorbij en zowel Ka Chun zelf als ondergetekende en wat andere rondlopende spelers hadden het niet zien aankomen. Toen ook Eugène (zwart aan 2) kort daarop verloor, nadat hij eerst redelijk uit de opening was gekomen, zijn tegenstander echter zwaktes wist te creëren, Eugène dat taai verdedigde, maar er toch geen kruid tegen de binnenkomende witte torens was opgewassen, stonden we opeens met 4-2 achter en leek handhaving in klasse 2D ver weg.
De overige twee borden stonden wel beter. Mark had met zwart aan 4 een ingewikkelde partij met aanvallen op tegengestelde vleugels. Zijn tegenstander ruilde twee stukken tegen een toren en een pion om een forse pionnenmeerderheid op de damevleugel te creëren. Die pionnen trokken ook voortvarend op, maar doordat Mark nu meer stukken had, kon hij een vesting bouwen en zelf zijn kans op de andere vleugel pakken. Waarschijnlijk had hij nauwkeuriger kunnen spelen, maar zoals het ging was het niet voldoende voor winst: 4,5-2,5 achter dus. Sowieso waren onze kansen op gelijkspel verkeken. Want al had Richard (wit aan 3) constant het betere van het spel vanuit de opening, wist hij dat niet vast te houden. Er kwam nog een toreneindspel met f- en h-pion voor Richard, later bleef de f-pion alleen over, Richard probeerde het van alle kanten, maar ja, de eindspeltheorie is onverbiddelijk, zijn geroutineerde tegenstander snapte het ook en het was toch echt remise. Ook Richard is met 4 uit 6 gedeeld topscorer.
En zo verloren we met 5-3. Met nog twee ronden te gaan zouden we theoretisch nog één team kunnen inhalen, maar geen twee meer en dus mogen we volgend jaar weer terug naar onze vertrouwde 3e klasse. Jammer? Ja! Alles aan gedaan? Denk het wel. Moeten we er nog meer woorden aan vuil maken? Nee!
Jan Peter Bogers