Op vrijdag 15 februari speelde CSV 3 thuis tegen de gedoodverfde kampioen van zijn poule, De Pionier 2 en dat werd een mooie avond voor ons team dat qua rating toch 101 punten minder sterk is dan laatstgenoemd team.
Een aantal spelers had een buitengewoon goede avond, bij een aantal anderen liepen de partijen minder voorspoedig, maar de eindstand was er één die er mag zijn: met 4-4 behaalde ons team eigenlijk een morele overwinning, en da’s ook wel eens leuk.
Van andermans partijen heb ik akelig weinig gezien, zodat het verslag hier over ieders verrichtingen wel erg beperkt blijft.
Op bord 8 speelde onze Petra tegen Leo Stelloo die zijn partij tegen Petra begon met de opmerking dat ‘vrouwelijk schoon hem niet onberoerd liet’. Een wat dwaze en weinig vrouwvriendelijke openingszin, die hij naarmate de partij vorderde verder zou gaan bezuren: als een Lorelei die ook nog eens heel behoorlijk kan schaken, liet Petra hem na een taaie strijd op de klippen van remise lopen en dat deed een ieder van ons team deugd.
Aan bord 7 speelde Bas tegen Bonne Faber, een akelig lastige tegenstander met een rating die ruim 200 punten boven die van Bas ligt. Van Bas begreep ik dat zijn partij tegen de inmiddels topscoorder in onze poule lange tijd goed tot zeer goed verliep totdat Bas zich iets te gretig in een vergiftigde pion verslikte, wat hij met dameverlies moest bekopen.
Pepijn aan bord 1 en Cees Groenendijk waren aan bord 2 wat minder fortuinlijk: zij wisten hun partijen niet te winnen. Jan van Dijk daarentegen die het devies ‘hoe ouder hoe beter’ de laatste maanden volledig waar maakt, speelde schoorvoetend remise tegen Peter Derrez, die wel een KNSB- rating heeft van 135 punten meer dan Jan. Toch zinde de uitkomst Jan niet, die duidelijk op winst belust was geweest en lang hoopte dat af te kunnen dwingen.
Aan bord 3 mocht André het opnemen tegen Landman en aan de reacties rond hun bord horende, ging het om een klinkende en mooie overwinning van André, die inmiddels wel op de zesde plaats staat in het lijstje van top-10 spelers uit onze poule.
Richard mocht het aan bord 5 opnemen tegen Jan van Baardwijk en wist met de hem kenmerkende combinatie van een aantal tempozetten en een geveinsde nonchalance t.a.v. een aantal van zijn eigen pionnen, laatstgenoemde dusdanig in de verdediging te drukken, dat hij het pleit in zijn voordeel kon beslechten.
Zelf kwamen mijn tegenstander Martijn van Dam en ik nogal muurvast te staan na te behoedzaam spel van mijn kant. Martijn was de eerste die de zaak probeerde open te breken op diens linkervleugel, maar deed dit ook weer dusdanig voorzichtig dat zijn aanvankelijke offensief in een debacle eindigde: nadat hij zijn dame onnodig had geruild, kon ik zijn stelling openbreken, alwaar binnen een paar zetten 4 van zijn 5 pionnen door mij konden worden verzwolgen. Nadat Martijn nog 2 torens en een pion op het bord had staan, tegen 4 pionnen en twee torens aan mijn kant en zijn kookwekker zei dat er nog 4.39 minuut te gaan was, besloot hij op te geven. Iets dat ik met vreugde begroette.
Hiermee kwam het eindresultaat op 4-4 en dat is tegen een ploeg die qua resultaat inmiddels met kop en schouders boven de rest uitsteekt, ronduit bevredigend.
door: Arjan Doorgeest