Op nota bene dierendag (dinsdagavond) toog het 4e van CSV opgewekt naar Dordrecht om daar de krachten te meten met Dordrecht 5. Net als wij gepromoveerd, dus in principe een tegenstander van gelijke kracht zou je zeggen. In een knus clubgebouw met prima koffie konden we rond 20.15 uur starten. Het was erg rumoerig aan het begin, maar ook lopende de avond was de stilte die we in Capelle zo gewend zijn ver te zoeken. Tot overmaat van ramp wist mijn tegenstander op bord 7 zijn teamgenoot op bord 8 ook nog eens onbedoeld te besprenkelen met een beetje inhoud van zijn flesje spa blauw en was de chaos compleet. Enfin, het verloop van de partijen dan maar.
Helaas begonnen we niet sterk aan de wedstrijd en gingen André en Marco, met wit op bord 1 de man in vorm, al redelijk snel de mist in: 2-0. André had een gelijke stand in het middenspel en probeerde met een pionoffer meer ruimte te creëren. Helaas bleek dit geen goede keuze, hij kwam per zet steeds slechter te staan en kwam in een gewonnen eindspel voor zwart. Marco’s partij heb ik niet goed kunnen volgen, maar hij gaf aan een stuk te hebben weggegeven en toen was er ook voor hem in deze vorm geen houden meer aan. Op andere borden stond het nog nergens echt duidelijk gewonnen of verloren en toen Bas mij vroeg of hij remise mocht aanbieden, heb ik hem vriendelijk verzocht verder te spelen. Zijn stelling was volledig in evenwicht na een gesloten Siciliaan en veel kans op winst had hij niet. Zeker niet toen hij enkele zetten na mijn verzoek op de 26e zet een paard kwijt raakte (tegen een pion). Bas had het even niet naar zijn zin en dat was te merken (ik zat naast hem op bord 7). Ongelofelijk knap dat hij zich wist te herpakken en ondanks de achterstand in materiaal alsnog de remise uit het vuur wist te slepen. Na het ruilen van de dames en torens, bleek Bas een pion te hebben teruggesnoept en had hij twee sterke vrijpionnen. Zijn tegenstander moest een loper geven tegen twee pionnen en daarmee was de stand volkomen gelijk en de remise alsnog een feit: 2,5-0,5.
Inmiddels had Arjan ook een gelijkopgaande partij op het bord staan en na een grootschalige ruil, maakte zijn tegenstander een kardinale fout door zijn a pion op te spelen, waardoor Arjan vier (!) vrijpionnen over hield. Beiden hadden nog een toren. Ik telde het punt al, maar helaas kwam hier de wet van de remmende voorsprong zijn gelijk halen en begon Arjan iets te gemakkelijk te spelen (onderschatting?). Zijn tegenstander bleek een briljante en miraculeuze pat combinatie achter de hand te hebben en wist die ook te verzilveren. Arjan zegt zelf dat hij nog nooit in zijn carrière nog nooit een dergelijk curieuze partij te hebben meegemaakt. Hij heeft nog een zet of twintig getracht het torenoffer (en daarmee het pat) van zijn tegenstander te ontlopen, maar helaas kon hij niet aan het pat ontkomen: 3,0-1,0.
Het leek op dat moment een desastreuze avond te gaan worden voor ons, want Eduard was met zwart vreemd begonnen aan de partij, doordat hij in een voor hem onbekende opening terecht kwam, waar zijn tegenstander juist een kenner bleek te zijn (Koningsgambiet). Eduard kwam lastig te staan en wilde met een ruil meer ruimte creëren en plaatste bovendien een ‘lokpion’. De afruil van toren tegen paard en loper, zorgde voor minder gevaar voor zijn koning. Zijn tegenstander hapte met zijn dame naar de ‘lokpion’ en Eduard kon de dame pennen op de diagonaal met de koning van wit! Hoera ,het zit een keer mee deze avond, Eduard speelde dit grote voordeel vol vertrouwen uit en wist ook nog een dreiging met mat achter de paaltjes te gebruiken om met zijn dame een toren te slaan, die niet terug geslagen kon worden en toen gaf zijn tegenstander op: 3,0-2,0.
Vanaf dat moment brak een andere fase aan; op de laatste drie borden stond het er voor ons redelijk tot goed voor. Richard had zijn tegenstander volledig in de verdediging gedrukt, maar stond heel lang in materiële zin gelijk. Geduld is niet zijn sterkste punt en doorlopend bleef hij zoeken naar offers of andere ‘krachtzetten’ (zo noemde mijn vader dat altijd). Uiteindelijk bleek een paardzet naar een mooi ongedekt centrumveld de sleutel. Er dreigde stikmat en nu moest zwart zijn dichtgetimmerde stelling verlaten en kwam er ruimte om het zwarte bastion te ondermijnen. Uiteindelijk was het een blunder van zwart (toren weggegeven), die het voortijdige einde inluidde, maar anders was het een kwestie van tijd geweest. Wit stond glad gewonnen, een verdiend punt: 3,0-3,0.
Rick stond er goed voor, maar was ook niet geweldig begonnen. Hij had een achterstand van een stuk opgelopen (tegen een pion), maar wist zich vast te bijten in de stelling en met sterk spel wist hij uiteindelijk de achterstand in materiaal om te zetten in een voorsprong! Wel moest hij de vrijpion van wit neutraliseren, maar dat deed hij met verve. Vanaf dat moment kon hij zich geconcentreerd gaan richten op het verzilveren van de winst. Dat gebeurde dan ook en voor het eerst stonden we voor deze avond: 3,0-4,0.
Jan was de laatste speler van CSV die aan de bak moest. Ik heb hem na de winst van Rik wel duidelijk gemaakt dat de stand een remise kon hebben. Jan was met wit via de opening waarin hij een doorschuifvariant speelde in een stelling beland waar wit de lakens uitdeelde. Jan durfde in de fase zelfs al aan winst te denken, maar helaas kon hij niet het dwingende vervolg vinden en hield zijn tegenstander daarmee in het zadel. Zijn tegenstander wist zich op een gegeven moment zelfs onder de wurgende klem uit te wurmen en na 30 zetten was er een optisch evenwicht. Zwart bood remise aan, maar dat ging Jan iets te snel. Hij zag nog winstkansen en wilde dat idee niet opgeven. Dat heeft hij geweten, want het laatste half uur moest hij nog vechten voor de remise en dus ook de winst (of gelijkspel) voor het team! Jan wist de juiste zetten te spelen om zijn tegenstander alle hoop op de winst te ontnemen en na 62 zetten aanvaardde de tegenstander het remise aanbod en was de winst van CSV 4 een feit: 3,5-4,5!.
Wat een spannende avond en wat een heerlijk zoete overwinning. Dit geeft moed voor het vervolg. Dat is nodig, want ik meen dat de overige tegenstanders qua gemiddelde rating in ieder geval niet minder zijn dat Dordrecht. Maar met teamspirit en vertrouwen kunnen wij boven ons zelf uitstijgen en tenslotte heeft David ook Goliath verslagen!
Verslag Richard van de Velde