Waar zal ik dit verslagje eens mee beginnen? Met het vreselijke pechjaar dat het derde team vorig jaar beleefde, waarbij ik als teamleider tot het eind toe de hoop had dat we het in de laatste twee rondes wel zouden redden. Tot ik plots tot mijn grote verbazing erachter kwam dat onze directe concurrent voor degradatie plots een koekblik 1700+ spelers had opengetrokken en wonderbaarlijk had gewonnen waardoor wij met nog één wedstrijd te gaan jammerlijk degradeerden? Of bij het compleet vernieuwde team dit jaar, wat zo sterk is op papier dat het ook in de derde klasse geen modderfiguur zou slaan? Ach, feit is in ieder geval dat het derde een aanzienlijke kwaliteitsinjectie heeft gekregen met de komst van Harry Stroosma, Hans Blokland en ondergetekende. Helaas kan Willem Klein dit jaar door privé omstandigheden geen volledig lid van het team zijn, maar in de vorm van teruggekeerde zoon Derk Brus hebben we ook daar een sterke vervanger voor terug gekregen. Laten we het daarom maar over de wedstrijd zelf hebben, in plaats van alle beslommeringen en terugblikken op het vorige jaar.
Onze tegenstander was SOF/DZP, een fusievereniging van de Zuid-Hollandse eilanden die net als helaas veel andere schaakverenigingen te maken heeft met vergrijzing en leden terugloop. Ook deze vrijdag hadden ze grote moeite om een representatief team op de been te brengen, en kwamen ze maar met 7 tegenstanders ons speellokaal binnen. Bord 2 werd vrijgelaten en zo had Harry extern gezien een wel erg makkelijk avondje (al vertaalde zich dat niet naar een makkelijk avondje in de interne competitie). Op papier zouden we vanavond de sterkst mogelijke tegenstander treffen die promotie naar de derde klasse zou kunnen dwarsbomen. Sterker nog, dit derde team was vorig jaar gepromoveerd maar aangezien het tweede team van SOF/DZP degradeerde, speelden ze toch weer in de vierde klasse. Kortom: om de ambities van het derde kracht bij te zetten diende er gewonnen te worden, en het liefst overtuigend. Op Bord 3 en 4 begonnen Hans en ik dan ook ijverig aan onze partijen. Waarbij de tegenstander van Hans in een halve Bird opening terecht kwam waarbij de f pion opgespeeld werd, maar waar ook h3 gespeeld werd. Hans kon hier dankbaar gebruik van maken door met zijn paard op veld g3 te komen waarbij de toren op h1 en de loper op f1 beide aangevallen stonden. Wit probeerde nog met een trucje te redden wat er te redden viel, maar dreigde vervolgens niet alleen een vol stuk te verliezen maar ook nog eens met een compleet opgeblazen koningsstelling opgezadeld te worden. Waarbij zijn tegenstander maar opgaf, en we ondertussen al met 2-0 voorstonden. Het opgeven van Hans zijn tegenstander was voor de mijne ook reden genoeg om zijn zwarte vlag te strijken aangezien ook deze met een compleet vernietigde stelling zat opgezadeld met een toren en twee pionnen minder. Zo stond het ondertussen al 3-0, en kon ik met een gerust hart samen met mijn tegenstander eens over de voor en nadelen van de gespeelde opening babbelen. In onze gezellige analyseruimte kwam vervolgens ook Derk Brus binnenwandelen, die het vierde punt had aangetekend aangezien zijn tegenstander totaal onbekend was met 1. b3, al na enkele zetten een pionnetje verloor en geen antwoord had op Derk’s aanval op zijn koningsvleugel. Voor de meelezende medeschaker, inderdaad na een goed uur spelen stond het ondertussen al 4-0 waarna ik behoorlijk opgewekt mijn taak als teamleider ter harte nam, en de resterende borden eens ging bekijken.
Om eerlijk te zijn schrok ik toen behoorlijk:
Op bord 1 had Jan zich enigszins laten verschalken waardoor hij tegen een sterk wit pionnencentrum aanhikte wat steeds dreigender op kwam zetten. Op bord 5 had Marko al sinds het begin van de partij een pion voorsprong, maar het lukte hem niet om een ruil van de overige stukken te forceren en ik vond de stukken van zijn tegenstander toch wel eng gevaarlijk staan en gericht op de aanval. Op bord 6 stond Piet plots enorm klemvast, en verloor zelfs een vol stuk. En Andre’s partij op bord 7 was nog behoorlijk onduidelijk.
Om 22.01 gebeurde helaas het onvermijdelijke op bord 6, en verloor Piet waardoor de tussenstand 4-1 werd. Gelukkig had Marko’s tegenstander blijkbaar niet zo heel veel zin om verder te rekenen en bood dan ook remise aan. Strijdlustig als wel vaker had Marko daar in eerste instantie niet zo’n trek in, maar gezien het team belang heb ik hem toen sterk geadviseerd dit aan te nemen. Waarop Marko dit gelukkig deed, en zo het winnende halfje binnen was! (4,5 – 1,5). Achteraf was dit wellicht niet nodig geweest, maar op dat moment nam ik liever het zekere voor het onzekere.
Rond 22.30 was de eindstand een feit; Andrés tegenstander onderschatte de kracht van zijn eigen loper en liet André deze ruilen waarna André het mooi af kon maken aangezien hij de open f-lijn al bezet had. En Jan was helaas gedwongen op bord 1 om op te geven omdat de witte pionnenaanval door het centrum niet meer te houden was. Eindstand 5,5 – 2,5 waardoor het derde een goede start in het nieuwe seizoen heeft gemaakt, met hopelijk aan het eind de beloning met het kampioenschap.
(Wordt vervolgd)
Rob Docter